işinde..

içinde bir iş var işin

bitmemiş yalınışım

aksinden yüzüme dikleniyor.

denden koyduğum seni seviyorumlar

başlarını 

       “”      başlarını

                       “”       başlarını kaldırıyor.

İşte ve işin içinde o anda

bütün-bozukluğum bir yalnış kullanım olarak

akışta düzeliyor.

o andan sonra

zokaya yeniden tutuluyorum 

ama buson değil mevsim-i aşkın

üzülüyorum da fakat

ne mevsim yağıyor ne ben damlıyorum.

                                        Safa Eren

sondurus

 dostum Enes Budancamanak'ın ardından...

bu ve bunun gibi şiirler,
dökülsün afroamerikan saçlarından.
ısır ipliklerini,
sökülsün soğuğun baharımda.
hiçbir şeyin sokağında
kıt'a dur.
Rabbim işte budur -direnmek- akla
budur -savaşmak- aklın
ve budur -kurtarmak- aklı,

                                               İskandinav fıtratıyla.

bizi bağışla,
yüzüne renkli görülen bir ölüm tuttuk.

Rabbim sende “yaşamak” unuttu

yaşam umuttu

bunu unuttun.

bari hiçbir şeyin sokağında

gönlün olsun

kıt'a dur.

Saygıyla!

                                                Safa Eren

0

sana birikmiş zırvalar gönderiyorum teknolojiy-e-mailimden
böylelikle diyeti ödeniyor cevapsız çağrıların
yirmi ikimde gençmeyen karın ağrım-da
aklım-da sen
bluzünün dekoltesinden
tutam come on desem
Tutankamon
kirli coğrafyasına Mezopotamya'nın
kafası kesik dostlarımıza,
rengi açık şaraplara,
ve tekrar dinlemek için bastığımız sıfırlara...
"SIFIR"
                               
                                                                                      Safa Eren

Amatör finalli şiir..

donma noktasındayken kendimin
ateşin icadına muhtaç,
bu coğrafyadan çok uzak
yangınlar öptüğüm doğrudur.
palavralar kuşandığım da...

mesela Grönlandlı bir yarasa
gündüzler bitmediği için kudurur.
doğrudur.
çocukların vurulduğu,
yaşını alan kadınların kırıştığı,
ölümün yaşama savaş açtığı
sonra vazgeçip barıştığı,
ahiretin oluştuğu,
Tanrı'nın tanıştığı-insanların yanıştığı
kalanların piiziştiği-hurilerle seviştiği
doğrudur.

ama ben yalan söylemeyi de iyi bilirim.
-Seni seviyorum.
doğrudur.

                                            Safa Eren

Gevezelik.

muhtemel bir hüznüm var.
                                           dokunaklı şarkının     -es-    verilen yerinde
muhtemel mutluluğum,
                                   "beklemek" kelimesinin az biraz-         -ötesinde

gurursuz kırgınlıklarım, yenilgilerimin ardışığı
gözlerin, karanlığıma sataşan ay ışığı.

sesin özlemim, sesin ılıkbahar.
nefesinin dilimde tomurcuklanan tadı var.
dininin dinimde Tanrıma eşdeğer saygısı
be inançsız neden bize makul gördün yalnızlığı ?
yahut bu yarım kalmışlığı;

bitirsek desem,                  bitirmesek desen
kavuşsak desem,               kavuşmasak desen
öpsem,     öpsen,               öpüşmesek desen
faydası olur mu tarihi geçmiş pişmanlığın
gittiğin günde serilen naftalin kokulu halıların
                            üzerinde
         sevişmek desen, sevişememek desen.

şimdi muhkem zihnimi çatlatan düşünsel sancılarım,
susmaya sebepleniyor gevezeliğin ertesinde
bir fincan kahveye kırk yıl hatır sayan kadının
koca bir adamı hatıralara hapsedişini,
                                                          fincan 
                                                               fincan hatırlayacağım.


                                                                   Safa Eren

Hesabı alabilir miyim ?

Oyunbozanlık edip doğurmasa çocukları anneler
Yemyeşil bağlara arılar hiç uğramasa
İsyan etse toprak, kendini nadasa koysa
Bir billur sesim olsa
Bir de fasıl, inceden
Orospuluk edip yalandan sevmesen
Bu gece,
              bu hüzünle,
                                 bu rakı 
                                             içilmeyecekti.

                                   
                                        Safa Eren

Günaydın..

Önce şehrim uyandı.

Sonra kırgınlıklarım...

Akşamdan kalma kemancı,

Bemol notalarla mamur etti bulvarları.

Yalnızdın,

Yalnızlığıma kast edercesine yalnız.

Ve her yalnız kadın gibi

Geçmişine toprak atmıştın.

Önce şehrim uyandı.

Sonra mecazlarım...

Üç şiir budadım, iki kayın, bir de kadın.

Yalnızdın,

Hayallerimi kışkırtırcasına yalnız.

Dün gibi hatırlar kemancı.

Dudakların,

Terk edilişlerin enkazında parçalanmıştı.

Önce şehrim uyandı,

Sonra yarım kalmışlığım.

Eteğinin gölgesinde içtim ilk sigaramı.

Yalnızdım;

Yalnızlığına göz dikercesine yalnız.

Önce ben anladım,

Sonra mecazlar,

Sonra kemancı.

Bu şehre iki yalnız

Fazlaydı.

                                                 Safa Eren